Ventiane, Ecovillage en tuben in Vang Vieng

Ventiane, Laos

Een klein treintje brengt ons over de Friendship bridge over de brede bruine Mekong rivier. In Laos gaat alles een toontje lager en dat blijkt al bij de grens. We moeten wachten op de persoon die ons het visa application form gaat geven want die is wat laat deze morgen. Geen probleem. Even later betalen we naar ons idee een geheel random bedrag om het land in te mogen maar later blijkt dat de bedragen voor iedere nationaliteit net even verschillen. Vreemd. Per taxi leggen we het laatste stuk af naar ventiane waar we ontbijten met een baguette en een kop koffie. Als voormalig Franse coloniale hoofdstad is Ventiane net een rustig touristen stadje in zuid frankrijk en het is tegerlijkertijd de meest rustige hoofstad ooit. Er rijden maar enkele autos door het centrum, echt heel apart. We huren een scooter en bezoeken een grote en prachtige gouden tempel waarvan ik de naam kwijt ben. Daarna bezoeken we het imposante oorlogsmuseum met allemaal pro communistische bezienswaardigheden. Met name de tekstjes over de amerikanen zijn grappig om te lezen. Een ernstig feit is de hoeveelheid bommen die de USA hier heeft neergegooid, dat is ronduit schokkend. Savonds dineren we in een van de vele franse restaurants met een heerlijke franse (en super goedkope) maaltijd. Ventiane is relaxed.

Eco Village

De eerste ervaring met reizen in Laos is een tegenvaller. In het busstation spreekt niemand engels en iedereen wijst maar een kant uit waarbij we na een half uur zoeken weer bij bus nummer een uitkomen. Uiteindelijk zitten we in een bus naar een plaatjse dicht bij de eindbestemming waar we maar genoegen mee nemen. Savonds laat bereiken we de eco village per pick up van het kleine resortje. We hebben duidelijk nog watt e leren wat betreft het openbaar vervoer in Laos. Het ecovillage bestaat uit allemaal kleine houten huisjes met mooi uitzicht op een grote bruine tropische rivier. De oever aan de overkant bestaat uit dicht regenwoud wat door het ecovillage beheerd wordt. Kijk je een kilometertje verder dan zijn de Lao bezig de boel aan het platbranden voor rubberplantages maar het idée is leuk (en goed). Eigenaar is een oude Franse bioloog die in de grootste hut, lees het restaurant een gigantische verzameling aan insecten (in glazen bakken) beheert. De insecten zijn allemaal netjes met latijnse naam per soort geordend. Op vele plekken staan terraria en aquaria met daarin een allerhande aan locale dieren, van een python tot aan de vissen uit de rivier. Die avond hebben we ‘geluk’ volgens de fransman want uit alle hoeken en gaten komen eendagsvliegjes aangevlogen. Er is een apart wit laken met lamp opgehangen om de beestjes te lokken en te bekijken. Het zijn er miljoenen. Onder aan het laken ligt er een rivier aan doodgaande eendagsvliegjes, zowaar best wel imposant. Een hilarisch moment is als een van de aapjes van het resort op de lamp met het laken springt waardoor de lamp uitvalt en de miljoen eendagsvliegjes besluiten het verlichte restaurant in te vliegen. Wij als toeschouwers krijgen even een wervelwind aan vliegjes om ons heen en idereen vindt het prachtig. Lol  De dag erna rusten we uit, wandelen we naar een waterval en lezen wat. Het eerste rustmoment van de reis.

Tubing in Vang Vieng

Vandaag vertrekken we uit het eco village en terug de echte backpackers scene in: Vang Vieng, het party oord van Laos. In het Eco village ontmoeten we een stel uit Hong Kong die het ecovillage toch te weinig resort achtig vinden en door willen naar VAng Vieng. Ze bieden aan om een auto te delen naar Vang Vieng wat we uiteindelijk doen als blijkt dat we weer eens geen rooie cent hebben om op eigen houtje verder te reizen. Het stel uit Hong Kong heeft en private car geregeld via het ecovillage voor een naar Laos begrippen belachelijke prijs. Lichtelijk teleurgesteld zijn ze dan ook als het geen aircon mercedes blijkt te zijn maar een open pickup truck met een bankje achterin. Met de wind in de haren, een aantal biertjes ende bedwelmende diezeldampen van de pickup toeren we in een paar uur tussen de groene heuvels door naar Vang Vieng. In Vang Vieng besluiten we later in de avond weer met zn allen te gaan eten waar we spottend praten over de vele backpackers die lui achterover hangend naar ’friends’ liggen te kijken in de vele koffie tentjes. Waarom zou je in godsnaam ’friends’ kijken in Laos? Het antwoord vonden we de dag erna. In Vang Vieng gaat het eigenlijk maar om een ding: tuben. In een tractor band de rivier afdrijven en zoveel mogelijk zuipen in de vele bamboe barretjes. Ondanks dat we ons (ja dit is erg) wel een beetje oud voelen om tussen de 19 jarige schoolverlaters in een band de rivier af te zakken besluiten we met het expat stel uit Hong Kong om het de volgende dag te gaan doen. En zo gezegd zo gedaan, met zwembroek aan en de banden op de tuktuk rijden we die ochtend naar het startpunt. De expat uit Hong Kong meldt dat de enige manier om dit echt leuk te gaan vinden is om onszelf klem te zuipen en we beginnen dan ook niet met tuben bij de start maar met een toast met het bovengenoemde statement. Proost. De scene is in een woord weird: Stel je een prachtig landschap voor met hele steile begroeide rotsen en een slingerende rivier er door heen. Azie ten top en de rust zelve. De rust is echter schijn want op grote platforms van bamboe staan tientallen backpackers te housen en op de rivier drijven de dronken backpackers naar de volgende bar. Bij elke bar staan een paar Lao of gestrande backpackers met een soort hengels je op te vissen voor hun bar. De eerste paar uur komt er niet veel van tuben terecht want als we bij biertje nummer x zijn zijn we nog maar 100 m opgeschoven en bij de 3e bar. Het wordt toch nog gezellig en het duurt dan ook niet lang of we staan vrolijk mee te housen. Voordat we dan echt een serieus stukje tuben spelen we nog een potje mudvolleybal welke ireen en ik vreselijk verliezen. Bij de ’last bar’ besluiten we nog een bierstop te maken. Het uitzicht is echt vreselijk mooi en behalve bier serveren ze hier ook opiumthee. Die laten we maar links liggen aangezien we toch in een hippiescene zitten roken we een joint of twee. Het wordt zo gezellig dat we besluiten om het laatste stuk maar per motorboot af te leggen omdat in een band niet helemaal verantwoord meer zou zijn geweest. LOL We dineren heerlijk met zn vieren en de dame uit HongKong houdt het voor gezien. Ireen ik en de expat gaan nog even verder in wat louche tenten en een paar uur later liggen Ireen en ik loom voor ons uit te staren in een van die vele koffiebarretjes. De ene na de andere aflevering van Friends komt voorbij en tevreden concluderen we dat we de Vang Vieng ervaring nooit hadden willen missen.

:p